Vader en dochter

Sanne was altijd al de oogappel van papa. Vaak stoeiden ze samen en moest ze tot tranen toe lachen wanneer papa haar kietelde. Ze waren dikke maatjes, en natuurlijk zou ze later met papa trouwen.
Toen begon Sanne’s lichaam te veranderen. Ze kreeg heupen en borsten en plotseling waren poppen niet meer zo interessant.

Jongens daarentegen, voorheen een soort die ze vooral als ruw en lomp beschouwde, begonnen een vreemde aantrekkingskracht op haar uit te oefenen. En dat leek wederzijds te zijn.
Haar veranderende lichaam voelde nog wat vreemd en onwennig en ze begon haar ontluikende vrouwelijkheid voorzichtig te verkennen. Dit kon ze vooral ook veilig bij papa doen, die niet alleen haar vader is, maar ook een man, de andere sekse.

In een gezonde situatie kan Sanne haar vrouwelijkheid veilig bij haar vader uitproberen. Een beetje showen, een beetje verleiden, een beetje afstoten, en papa speelt het spel mee en bewondert en bevestigt zo haar vrouwelijkheid. En zo leert Sanne zichzelf ten opzichte van mannen wat beter kennen, en papa blijft haar vader. Veilig.

Wellicht moet papa wel eens een traantje wegpinken, want hij is niet meer het middelpunt van haar universum, en wat ze voorheen zo ontzettend leuk vond aan en met papa is nu ‘stom’ geworden. Papa’s kleine meid transformeert tot een vrouw.
Wat gebeurt er nu wanneer de vader zich geen raad weet met zijn veranderende dochter, met haar vrouwelijkheid, met haar vrouwenlichaam?

In het ‘gunstigste’ geval trekt de vader zich terug van zijn dochter. Dat is meestal zeer verwarrend voor de dochter en buitengewoon pijnlijk. Haar eerste grote liefde, haar vader, keert zich van haar af. De boodschap die ze dan onbewust meekrijgt is dat haar vrouwelijkheid er niet zijn mag. En natuurlijk geeft ze er zichzelf de schuld van dat ze papa afgeschrikt heeft, want aan hem kan het niet liggen. Het idee dat haar vader hier ‘schuldig’ aan zou kunnen zijn, is helemaal onverteerbaar. De grote liefde voor de ouders laat dit niet toe. Dit ‘zichzelf de schuld geven’ gebeurt helemaal onbewust.

Gezonde relatie

Voor Sanne kan het later mogelijk heel lastig worden om een intieme relatie aan te gaan. Haar onbewuste overtuiging is nu dat ‘vrouwelijk en verleidelijk’ zijn, mannen op den duur wegjaagt. Ze zal daardoor onbewust juist die mannen aantrekken die dit patroon zullen bevestigen en daarmee haar overtuiging nog sterker maken: Iemand dichtbij laten komen houdt automatisch in dat je die persoon weer kwijtraakt.

Om een echte intieme relatie aan te kunnen gaan dient Sanne haar pijn te herkennen en toe te laten, zich diep te realiseren dat de afwijzing van haar vader voortkwam uit zijn eigen angst en niets met haarzelf te maken heeft, zodat ze uiteindelijk haar vader weer de rechtmatige plek in haar hart kan geven. Dan kan ze weer helemaal de dochter van haar vader zijn èn een gezonde intieme relatie aangaan.