De moeder ‘in’ de dochter

Kim begreep niet waarom ze de laatste tijd zo’n hekel aan haar vader had. Na de scheiding wilde ze heel graag bij hem wonen omdat het bij haar moeder bijna niet uit te houden was, en ze het juist heel goed met haar vader kon vinden.
De weekenden dat ze naar haar moeder toe ging waren heel dubbel.

Ze hield van haar moeder, maar ze ging helemaal uit haar dak van woede wanneer haar moeder haar hulpeloos en met een betraand gezicht aankeek. Een en al zelfmedelijden.

Kim wist geen raad met al haar emoties, die net zo vaak omsloegen als het weer in Nederland. Het ene moment voelde ze liefde, dan weer medelijden, op de voet gevolgd door afkeer en woede. Ze was het dan ook helemaal eens met haar vader dat mama een zielig geval was die maar wat graag in de slachtofferrol kroop en daar niet meer uit te branden was.

Het was ook met grote regelmaat dat papa God op z’n blote knieën dankte dat hij eindelijk van zijn vrouw af was, en nog blijer dat zijn dochter niet op haar moeder leek. En dat was de dochter ook. Maar vreemd genoeg begon Kim eigenlijk steeds meer op haar moeder te lijken. En werd ze ook steeds opstandiger en bozer op haar vader, zonder dat daar aanleiding toe leek te zijn. De vader begreep daar helemaal niets van en het leven begon voor Kim steeds meer op één doffe ellende te lijken.

Half vader, half moeder

Wat is hier nu eigenlijk aan de hand? Er spelen hier meerdere zaken tegelijkertijd.
Het ene is dat de vader zijn afkeer van zijn vrouw duidelijk laat blijken tegenover de dochter. Aangezien de dochter ‘half vader’ en ‘half moeder’ is, voelt het moederdeel in de dochter dat het niet welkom is, dat het er niet zijn mag. De ‘moeder’ in haar wordt afgewezen en daarmee ook een deel van de dochter zelf.
Het andere aspect wat meespeelt is de onbewuste maar diepe loyaliteit van het kind naar de ouders. Wanneer de vader de moeder afwijst, zal dat onbewuste deel van het kind voor de moeder kiezen. Diep van binnen is het kind immers trouw aan beide ouders. Wanneer het kind, ook weer uit loyaliteit, zo op het oog de kant van de vader kiest tegen de moeder, zal ze zichzelf daar onbewust voor straffen èn zich tegelijkertijd diep verbinden met (het lot van) de moeder. Dat maakt dan dat ze eigenlijk net zo word als de moeder zelf.

Een oplossingsrichting voor Kim is dat ze het conflict tussen de ouders helemaal bij de ouders laat en zich er niet mee bemoeit, noch er een oordeel over velt. Wat er tussen de ouders gebeurd is, en nog gebeurt, gaat haar niets aan. Zij is alleen maar ‘het kind’.
De vader dient te stoppen met kwaad te spreken over de moeder. Dan mag ook de moeder in de dochter helemaal aanwezig zijn en voelt het kind zich gezien en vrij.