Blog

Graag breng ik, een bezorgde moeder, de volgende vraag in:
 
Mijn opa die ruim 30 jaar geleden overleden is, had een sterke eigen wil; net als mijn moeder, mijn twee zonen en ik. Dankzij die wil is opa een grote boer geworden, met een prachtig veeteeltbedrijf.

Beste Elmer,
Al zo lang als ik me kan herinneren heb ik een totale fascinatie gehad voor eeneiige tweelingen. Dit werd nog sterker toen ik als kind (ik was denk ik een jaar of 11, 12) een verhaal las over een tweeling die bij geboorte van elkaar werden gescheiden, niets van elkaar wisten en in verschillende landen opgroeiden.

Yusuf stond stilletjes in de deuropening en keek naar zijn ouders die samen op een tot de draad versleten bank naar de tv zaten te kijken. Lusteloos en afwezig. Om elf uur in de ochtend. Hij kreeg tranen in zijn ogen en sprak geluidloos een gebed. Hij keek nog één keer de armoedige kamer rond, draaide zich om en liep de deur uit. Hij liep over de kale lawaaiige gang naar de uitgang van de flat.

Jeanne liep naast haar bewaarder door de kille gang naar de wachtkamer, waar haar vrouw Anja wachtte. Na een wat ongemakkelijke omhelzing maakt Jeanne zich snel los. Er was zoveel schaamte, zoveel zelfhaat, dat de omhelzing alleen maar meer pijn deed. Zwijgend liepen ze de poort van de penitentiaire inrichting uit naar de auto, en zonder ook maar een keer om te kijken reden ze weg.

2e deel van twee artikelen die over abortus gaan.
De innerlijke houding ten opzichte van de abortus is vaak erg bepalend voor het verdere verloop van de relatie en voor het gevoel van welbevinden van de twee ‘ouders’.

Ze waren allebei nog zo jong. Officieel volwassen, maar wanneer worden mensen dat nu echt.

In de komende twee blogs zullen de verschillende systemische consequenties beschreven worden van een zwangerschap die door bepaalde omstandigheden uitloopt op een abortus. Er zal ingegaan worden op hoe de houding van beide ouders bepalend is voor de (al dan niet) verwerking van de abortus, voor de levensenergie en levensvreugde van beide personen en voor de relatie zelf.

Audrey was pas drie, maar zij kon zó boos worden, veel te boos eigenlijk voor haar kleine lijfje. Het merkwaardige was dat er geen enkele reden leek te zijn om boos te worden. Ze leefde in een heel warm gezin met twee liefdevolle ouders en een zusje van bijna één jaar oud.
Haar vader zorgde voor het inkomen en haar moeder was thuis bij de kinderen.

Albert verheugde zich enorm op zijn nieuwe baan. Bij het sollicitatiegesprek voelde hij meteen veel sympathie voor zijn nieuwe chef Hans, en dat leek ook wederzijds te zijn. Qua vaardigheden en niveau kon Albert zijn nieuwe baan goed behappen en er waren voldoende uitdagingen om het interessant te houden. En zijn baas bleek echt helemaal geweldig; behulpzaam, begripvol, veel humor en flair.

Merel was helemaal op. Ze had net een week paardenkamp achter de rug en het was heerlijk geweest. Alleen het laat naar bed gaan was slopend gebleken. Maar wat een lol hadden ze gehad. Wat een geweldige week!
Haar moeder reed met een kalm gangetje het paardenkamp uit met Merel voor pampus onderuitgezakt op de stoel naast haar.

Karin was over het algemeen wel tevreden met haar leven. Ze had een luxe appartement, had een paar vrienden en ze verdiende vrij veel. Ze werkte dan ook veel, echter niet als Karin, maar als Katja. Het huis waar ze werkte had klasse, haar collega’s waren allemaal hele lieve meiden en ze had veel vaste klanten die op zich best aardig waren.

Sanne was altijd al de oogappel van papa. Vaak stoeiden ze samen en moest ze tot tranen toe lachen wanneer papa haar kietelde. Ze waren dikke maatjes, en natuurlijk zou ze later met papa trouwen.
Toen begon Sanne’s lichaam te veranderen. Ze kreeg heupen en borsten en plotseling waren poppen niet meer zo interessant.

Kim begreep niet waarom ze de laatste tijd zo’n hekel aan haar vader had. Na de scheiding wilde ze heel graag bij hem wonen omdat het bij haar moeder bijna niet uit te houden was, en ze het juist heel goed met haar vader kon vinden.
De weekenden dat ze naar haar moeder toe ging waren heel dubbel.

Bart en Paulien hebben samen een zoontje van vijf, Thijs, een pittig baasje met een eigen willetje. Vader Bart heeft net een nieuwe uitdaging in zijn carrière aangenomen, en een consequentie daarvan is dat hij het eerste jaar meer in het buitenland vertoeft dan thuis. Uiteraard zijn Bart en Paulien dat samen overeengekomen. Meteen nadat Bart zijn hielen had gelicht kroop Thijs gezellig bij mama in bed.

Hans en Karin hebben na twee jaar samenwonen een appartementje gekocht in Amsterdam, en aangezien ze allebei een baan hadden was dat goed te doen.
Na een jaar begon Karin genoeg van haar werk te krijgen en wilde ze zich gaan richten op wat anders, en ze wist eigenlijk al precies wat.

Het persoonlijk geweten kun je zien in het licht van de volgende drie principes, namelijk:
1. binding (erbij horen)
2. ordening
3. balans (tussen geven en nemen)
We gaan in dit artikel het eerste principe, de binding onderzoeken.